Fijn dat je er weer bent!

Toen Arja en Wim Teeuwen in 1974 als jong stel vanuit het Gelderse Buren in Gilze kwamen wonen, hadden ze nooit kunnen vermoeden dat vrijwilligerswerk zo’n grote rol in hun leven zou gaan spelen. “Van het een kwam het ander: je wordt eens hiervoor gevraagd, je doet daar eens iets en nee zeggen lag niet echt in onze aard”, zo vat Wim hun rijkgevulde vrijwilligersleven samen. Het vrijwilligerswerk bracht hen veel mooie contacten, een groot sociaal netwerk en het zorgde voor een goede integratie in het dorp. “En het is ontzettend leuk en dankbaar werk om te doen”, vult Arja aan. 

De hoeveelheid vrijwillige werkzaamheden die het echtpaar in de afgelopen halve eeuw heeft verricht, is overweldigend. Voor Wim begon het met het oprichten van een buurtvereniging, waar Gilze er destijds een stuk of 30 van had. “We woonden toen net in Den Dries, een nieuwbouwstraat met vrij veel mensen van buiten het dorp. Er was flinke belangstelling voor een buurtvereniging, omdat mensen behoefte hadden elkaar beter te leren kennen. Het was een leuke club, waar ik de eerste 5 jaar secretaris was. Café De Hooikar was de thuisbasis voor verschillende ‘buurten’. Samen hebben we zoveel leuke dingen gedaan, zoals de jaarlijkse boerenbruiloft op carnavalszaterdag. Een geweldig festijn, waarin iedereen in prachtige boerenkledij naar de mis gaat om getuige te zijn van een ‘echte’ bruiloft. Daarna een fantastisch feest, compleet met volksdansen en lekker eten.”

Arja zat ondertussen ook niet stil. Ze was al bestuurslid van peuterspeelzaal Pinokkio voordat hun twee dochters oud genoeg waren ernaar toe te gaan. Ook op de basisschool was ze actief als voorleesmoeder en brigadier. En ze zette een kinderclub op in De Schakel. “Kinderen, mensen met een beperking en ouderen, daar ging mijn hart naar uit”, vertelt ze. En dat blijkt wel uit haar vele verschillende vrijwilligerstaken.

Zo was Arja 28 jaar vrijwilliger bij de Zonnebloem, zowel in Gilze als bij de regionale organisatie en het gehandicaptenplatform. Ook bij Stichting De Wevershof, een woonvoorziening voor mensen met een verstandelijke handicap, is ze vanaf de oprichting betrokken: 6 jaar lang als bestuurslid en nu nog steeds als vrijwilliger. “Ik heb een achtergrond als Z-verpleegkundige en vind het heerlijk om met deze mensen te werken. Zo ben ik al 10 jaar maatje van een vrouw met down syndroom, die altijd heel blij roept: ‘Arja is míjn vrijwilliger!’” Ook Wim werd overgehaald om daar iets te doen. Omdat hij zelf nog steeds heel actief is op zijn racefiets, werd hij fietsmaatje van een bewoner. “Dat gaat zó langzaam dat ik soms bijna van mijn fiets afval, maar het is zó leuk om te doen!”, vertelt hij lachend.

Terug naar de jaren 70, waar de jonge vader Wim, tijdens de kraamvisite van huisarts Starmans, de vraag kreeg of hij niet iets met bejaardenwerk wilde gaan doen. Wim had daar op zijn jonge leeftijd en met zijn civieltechnische opleiding nog nooit eerder aan gedacht, maar zei toch ja. “Het trok mij aan om mensen te ondersteunen in wat ze nodig hebben.” Hij werd secretaris en later voorzitter van de Raad Gecoördineerd Ouderenwerk Gilze en Hulten, een breed opgezet loket waar allerlei disciplines, gericht op ouderen, in vertegenwoordigd waren. Hij heeft goede herinneringen aan die tijd. “We hadden daar echt een fijn team om mee te werken en het ging ook echt ergens over. Door het grote netwerk dat we hadden, hebben we mooie dingen voor elkaar gekregen, zoals de bouw van de bejaardensoos, het huidige ’t Trefpunt, en de opzet van de warme maaltijddienst.” Wim was daarnaast ook 10 jaar bestuurslid van de regionale Stichting Gecoördineerd Ouderenwerk in Dongen en plaatsvervangend voorzitter van de klachtencommissie van zorgcentrum Sint Franciscus. Ook zette hij zich 13 jaar lang in voor de regionale klachtencommissie verzorgingshuizen West Brabant.

Bij Sint Franciscus was Arja inmiddels ook kind aan huis. Over een periode van 25 jaar leidde ze er gespreksgroepen voor ouderen, deed geheugentrainingen met de bewoners, was coördinator van de warme maaltijddienst, lid van de regionale indicatiecommissie voor toewijzing wonen bij o.a. Sint Franciscus en nu nog elke 14 dagen actief als koffieschenker en ondersteuning bij activiteiten.

Een ander hoogtepunt uit het vrijwilligersleven van Wim was de heroprichting van Schuttersgilde Sint Ambrosius in 1989. “Dat was ook zoiets waarbij ik dan gevraagd werd om eens mee te denken. En voor je het weet ben je bestuurslid (deken), later voorzitter (hoofdman) en tot op de dag van vandaag nog steeds penningmeester (deken schatbewaarder). Dat ik vroeger, als enige niet-katholiek, zoiets mede-organiseerde was in Gilze geen enkel probleem, maar viel bij een regionale toetsing niet bij iedereen in goede aarde. Maar dat bezwaar werd al snel van tafel geveegd door te kiezen voor een algemeen christelijke achtergrond”, herinnert Wim zich lachend.

En dan was er nog de gemeenteraad, 8 jaar lid van de Diaconie, penningmeester van de kerk in Chaam, de Rotaryclub, het regentschap bij ’t Arm Kinderhuys Breda en de diverse werkgroepen over de historie van Gilze, waaraan Wim graag zijn bijdrage levert. En zette Arja zich vroeger met ziel en zaligheid in voor de Voedselbank in Rijen, was ze lid van de Vrouwen Advies Commissie voor de woningbouw, 10 jaar secretaris van het KVG en werkte ze ruim 20 jaar als vrijwilliger in de Dagopvang Het Raadhuis. Met haar voorliefde voor toneel, zingen en cabaret verraste Arja de gasten en andere vrijwilligers vele malen met een grappige act of een hilarische voordracht. “We hebben altijd zoveel lol gehad!”

“Als ik nu terugdenk aan wat ik allemaal deed, dan verbaast het me hoe ik dat toen allemaal voor elkaar heb gekregen”, vertelt Arja. “Ik merk nu natuurlijk ook dat ik ouder word. Ik heb echt moeten leren om nee te zeggen. Maar nog steeds geeft het vrijwilligerswerk me zoveel voldoening, vooral door de dankbaarheid van de mensen. En dat zit hem vaak in zo’n simpel zinnetje “Oh wat fijn dat je er weer bent!”

Auteur: Dianne Huijskens