​Hoe Mila uit de Oekraïne van hulpvrager zelf hulpverlener werd

Ze noemt het Praathuis 'een groot geluk', haar taalcoach Corry 'een bijzonder cadeautje' en haar vrijwilligerswerk voor de hoogbejaarde meneer Nuis 'een bron van dankbaarheid'. Aan het woord is de Oekraïense Mila (48 jaar), die in de zomer van 2015, na haar huwelijk met de Nederlander Jan Meerman, naar ons land kwam zonder de taal te spreken. Met een ongelooflijke ijver, een stalen discipline en een grenzeloos doorzettingsvermogen stortte Mila zich op het leren van de Nederlandse taal. Ze kreeg daarbij enorm veel steun van haar man en diens familie. Maar ook de mensen van VIPvoorelkaar speelden in het afgelopen jaar een belangrijke rol in het leven van Mila.

Ze spreekt inmiddels, met een nog hoorbaar Oekraïens accent, heel goed Nederlands, waardoor een gesprek met Mila gemakkelijk verloopt. Ze heeft een zeer uitgebreid vocabulaire en formuleert haar zinnen op soms dichterlijke wijze. Zo noemt ze de bibliotheek 'een koninkrijk waar boeken uit de hele wereld wonen.' Die Rijense bibliotheek is voor Mila een zeer bijzondere plek. "Het lijkt erop dat alle wegen daar naartoe leiden", vertelt ze.

Die moeilijke Nederlandse taal

Vóór haar verhuizing naar Nederland deed Mila haar eerste inburgeringsexamen bij de Nederlandse Ambassade in Kiev. "Dat was voor mij zo moeilijk! Mijn kleinzoon was toen 1,5 jaar en hij voelde al aan dat hij op zijn tenen door de kamer moest lopen, terwijl oma zat te studeren." Haar man ging op zoek naar een goede taalopleiding in Nederland en eenmaal hier ging Mila al snel twee keer per week naar het MST in Tilburg. Ze bereidde haar lessen tot in de puntjes voor en schreef alles wat ze leerde eindeloos uit. "Alleen dan kan ik het goed onthouden", lacht ze een beetje verontschuldigend. "Ik pakte in de trein ook altijd de krant en probeerde die te lezen. Alles wat ik niet begreep, zocht ik thuis dan op." Als ze examen moest doen, ging haar man Jan altijd met haar mee. "Hij wilde niet het risico lopen dat er een trein uitviel en ik daardoor extra stress zou hebben. Dus nam hij altijd vrij en bracht mij met de auto. Daar ben ik hem nog steeds zo dankbaar voor."

Het Praathuis

Het was Jan die Mila als cadeautje een abonnement op de bieb gaf. Daar introduceerde medewerkster Marja haar op een dag bij het Praathuis, een VIP initiatief dat sinds oktober 2017 elke vrijdagmiddag wordt georganiseerd voor mensen die de Nederlandse taal beter willen leren spreken. "Marja opende voor mij de wereld van het Praathuis en daar ben ik haar zo dankbaar voor, want daar ben ik pas echt Nederlands gaan praten. We zijn met veel verschillende nationaliteiten en onder leiding van onze 'leraren' Jac, Louis en Jacques praten we over allerlei zaken die met Nederland te maken hebben. Van Anne Frank tot Sven Kramer, van beschuit met muisjes tot Jip & Janneke. Ik ben zo blij dat ik daaraan mee kan doen."

Een eigen taalcoach

Via het Praathuis kreeg Mila de vraag of ze een VIP-taalcoach wilde, een vrijwilliger die haar wekelijks 1-op-1 zou begeleiden in het beter leren van de taal. En zo kwam Corry in Mila's leven. "Ik vind het zo bijzonder dat er zoveel mensen zijn hier die zich vrijwillig inzetten om mij te helpen. Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe dankbaar ik daarvoor ben." Op aanraden van 'mijn Corry' las Mila haar eerste echte Nederlandse boek: Het zwijgen van Maria Zachea. "Het ging over een moeder van 12 kinderen die een hersenbloeding kreeg, net zoals mijn eigen moeder, enkele jaren geleden. Een prachtig boek!" Pluk van de Petteflet leest Mila ook graag. "Als ik een beetje gestrest ben, is dat heel ontspannend."

Stress was er onlangs nog, voor het Nederlandse rijexamen. Vellen vol schreef Mila op ter voorbereiding. Nee niet over de verkeersregels, maar over mogelijke conversaties met de examinator. "Ik wilde er gewoon voor zorgen dat ik alles wat die man zou zeggen, ook echt begreep." Het heeft gewerkt, want Mila heeft nu ook haar Nederlandse rijbewijs.

Zelf als vrijwilliger aan de slag

In de bij Mila zo geliefde bieb, had ze dit jaar ook haar intake gesprek met Ingeborg van VIPtijdvooru. En dit keer was Mila niet de hulpvrager, maar de vrijwilliger die als maatje gekoppeld werd aan meneer Nuis, die onlangs zijn 85ste verjaardag vierde. Een keer per week drinken ze samen koffie, maken een wandeling en doen boodschappen. "Ik vind het zo fijn om te doen en krijg er zoveel gastvrijheid en dankbaarheid voor terug", vertelt Mila. Ook werkt ze wekelijks als vrijwilliger bij Vita, waar ze helpt met het schenken van koffie en thee bij middagactiviteiten.

De Nederlandse taal goed leren spreken was voor Mila de afgelopen jaren het belangrijkste doel. "Hoe beter je de taal spreekt, hoe meer mogelijkheden je hebt om sneller vooruit te gaan." Haar volgende uitdaging is bijscholing op haar vakgebied als verpleegkundige en ambulance medewerker, om zo haar diploma's om te zetten naar Nederlands niveau. Met haar discipline en doorzettingsvermogen zal Mila ook dat zeker gaan lukken!

Auteur: Dianne Huijskens