Zihao gebruikt zijn passie om te helpen
Zihao speelt al vanaf dat hij 7 jaar is viool en wilde graag iets terugdoen voor de muziek community. Want onderdeel uitmaken van een community is voor hem het belangrijkste wat er is. Daarom besloot hij vrijwilliger te worden bij Muziekschool Plus, een muziekschool waar iedereen welkom is.
Muziekschool Plus is een van de initiatieven van De Muzikale Octopus, een stichting gericht op verbinding door muziek. Eigenaresse Wilma geeft naast reguliere muziekles ook les aan kinderen en volwassenen met een beperking. Die verscheidenheid aan leerlingen is wat Muziekschool Plus zo bijzonder maakt. Labels maken hier plaats voor een gevoel van saamhorigheid. Dat is de kracht van muziek!
Labels maken hier plaats voor een gevoel van saamhorigheid. Dat is de kracht van muziek!
Muziek verbindt
Dat muziek verbindend werkt, blijkt volgens Zihao ook uit het feit dat de leerlingen zich als één grote familie gedragen. Dit merkte hij vooral tijdens het optreden afgelopen april waarbij hij niet alleen met de organisatie hielp maar waar hij ook zelf met zijn viool op het podium verscheen. Naast organisatorische hulp beheert Zihao ook de social media kanalen van de muziekschool.
“Iets wat voor mij heel makkelijk is kan voor iemand anders heel veel betekenen. Zo kost het maken van een post mij misschien 5 minuten terwijl Wilma er een uur mee bezig is. Nu kan ze die tijd gebruiken om samen met studenten muziek te maken", vertelt Zihao.
het geeft me een completer gevoel
Dankbaar
Wat vrijwilligerswerk doen volgens Zihao zo waardevol maakt?
“Ik ontmoet niet vaak mensen met een fysieke of mentale beperking. Dus je denkt dat het leven wat je hebt heel vanzelfsprekend is, maar dat is niet het geval. Er zijn namelijk heel veel mensen die in een kwetsbare situatie zitten. Door hen te helpen ben ik me bewuster van wat ik heb en ben ik daar veel dankbaarder voor.”
“Het vrijwilligerswerk geeft mij een completer gevoel", aldus Zihao.
Ook aan de slag met muziek?
Stichting De Muzikale Octopus en haar Muziekschool Plus zijn nog op zoek naar vrijwilligers. Als je geïnteresseerd bent om mensen samen te brengen met muziek, bekijk dan hun vacatures.
Fijn dat je er weer bent!
Fijn dat je er weer bent! Toen Arja en Wim Teeuwen in 1974 als jong stel vanuit het Gelderse Buren in Gilze kwamen wonen, hadden ze nooit kunnen vermoeden dat vrijwilligerswerk zo’n grote rol in hun leven zou gaan spelen. “Van het een kwam het ander: je wordt eens hiervoor gevraagd, je doet daar eens iets en nee zeggen lag niet echt in onze aard”, zo vat Wim hun rijkgevulde vrijwilligersleven samen. Het vrijwilligerswerk bracht hen veel mooie contacten, een groot sociaal netwerk en het zorgde voor een goede integratie in het dorp. “En het is ontzettend leuk en dankbaar werk om te doen”, vult Arja aan. De hoeveelheid vrijwillige werkzaamheden die het echtpaar in de afgelopen halve eeuw heeft verricht, is overweldigend. Voor Wim begon het met het oprichten van een buurtvereniging, waar Gilze er destijds een stuk of 30 van had. “We woonden toen net in Den Dries, een nieuwbouwstraat met vrij veel mensen van buiten het dorp. Er was flinke belangstelling voor een buurtvereniging, omdat mensen behoefte hadden elkaar beter te leren kennen. Het was een leuke club, waar ik de eerste 5 jaar secretaris was. Café De Hooikar was de thuisbasis voor verschillende ‘buurten’. Samen hebben we zoveel leuke dingen gedaan, zoals de jaarlijkse boerenbruiloft op carnavalszaterdag. Een geweldig festijn, waarin iedereen in prachtige boerenkledij naar de mis gaat om getuige te zijn van een ‘echte’ bruiloft. Daarna een fantastisch feest, compleet met volksdansen en lekker eten.” Van Zonnebloem tot Wevershof Arja zat ondertussen ook niet stil. Ze was al bestuurslid van peuterspeelzaal Pinokkio voordat hun twee dochters oud genoeg waren ernaar toe te gaan. Ook op de basisschool was ze actief als voorleesmoeder en brigadier. En ze zette een kinderclub op in De Schakel. “Kinderen, mensen met een beperking en ouderen, daar ging mijn hart naar uit”, vertelt ze. En dat blijkt wel uit haar vele verschillende vrijwilligerstaken. Zo was Arja 28 jaar vrijwilliger bij de Zonnebloem, zowel in Gilze als bij de regionale organisatie en het gehandicaptenplatform. Ook bij Stichting De Wevershof, een woonvoorziening voor mensen met een verstandelijke handicap, is ze vanaf de oprichting betrokken: 6 jaar lang als bestuurslid en nu nog steeds als vrijwilliger. “Ik heb een achtergrond als Z-verpleegkundige en vind het heerlijk om met deze mensen te werken. Zo ben ik al 10 jaar maatje van een vrouw met down syndroom, die altijd heel blij roept: ‘Arja is míjn vrijwilliger!’” Ook Wim werd overgehaald om daar iets te doen. Omdat hij zelf nog steeds heel actief is op zijn racefiets, werd hij fietsmaatje van een bewoner. “Dat gaat zó langzaam dat ik soms bijna van mijn fiets afval, maar het is zó leuk om te doen!”, vertelt hij lachend. Bejaardenwerk? Terug naar de jaren 70, waar de jonge vader Wim, tijdens de kraamvisite van huisarts Starmans, de vraag kreeg of hij niet iets met bejaardenwerk wilde gaan doen. Wim had daar op zijn jonge leeftijd en met zijn civieltechnische opleiding nog nooit eerder aan gedacht, maar zei toch ja. “Het trok mij aan om mensen te ondersteunen in wat ze nodig hebben.” Hij werd secretaris en later voorzitter van de Raad Gecoördineerd Ouderenwerk Gilze en Hulten, een breed opgezet loket waar allerlei disciplines, gericht op ouderen, in vertegenwoordigd waren. Hij heeft goede herinneringen aan die tijd. “We hadden daar echt een fijn team om mee te werken en het ging ook echt ergens over. Door het grote netwerk dat we hadden, hebben we mooie dingen voor elkaar gekregen, zoals de bouw van de bejaardensoos, het huidige ’t Trefpunt, en de opzet van de warme maaltijddienst.” Wim was daarnaast ook 10 jaar bestuurslid van de regionale Stichting Gecoördineerd Ouderenwerk in Dongen en plaatsvervangend voorzitter van de klachtencommissie van zorgcentrum Sint Franciscus. Ook zette hij zich 13 jaar lang in voor de regionale klachtencommissie verzorgingshuizen West Brabant. Kind aan huis Bij Sint Franciscus was Arja inmiddels ook kind aan huis. Over een periode van 25 jaar leidde ze er gespreksgroepen voor ouderen, deed geheugentrainingen met de bewoners, was coördinator van de warme maaltijddienst, lid van de regionale indicatiecommissie voor toewijzing wonen bij o.a. Sint Franciscus en nu nog elke 14 dagen actief als koffieschenker en ondersteuning bij activiteiten. Schuttersgilde Een ander hoogtepunt uit het vrijwilligersleven van Wim was de heroprichting van Schuttersgilde Sint Ambrosius in 1989. “Dat was ook zoiets waarbij ik dan gevraagd werd om eens mee te denken. En voor je het weet ben je bestuurslid (deken), later voorzitter (hoofdman) en tot op de dag van vandaag nog steeds penningmeester (deken schatbewaarder). Dat ik vroeger, als enige niet-katholiek, zoiets mede-organiseerde was in Gilze geen enkel probleem, maar viel bij een regionale toetsing niet bij iedereen in goede aarde. Maar dat bezwaar werd al snel van tafel geveegd door te kiezen voor een algemeen christelijke achtergrond”, herinnert Wim zich lachend. En nog zoveel meer… En dan was er nog de gemeenteraad, 8 jaar lid van de Diaconie, penningmeester van de kerk in Chaam, de Rotaryclub, het regentschap bij ’t Arm Kinderhuys Breda en de diverse werkgroepen over de historie van Gilze, waaraan Wim graag zijn bijdrage levert. En zette Arja zich vroeger met ziel en zaligheid in voor de Voedselbank in Rijen, was ze lid van de Vrouwen Advies Commissie voor de woningbouw, 10 jaar secretaris van het KVG en werkte ze ruim 20 jaar als vrijwilliger in de Dagopvang Het Raadhuis. Met haar voorliefde voor toneel, zingen en cabaret verraste Arja de gasten en andere vrijwilligers vele malen met een grappige act of een hilarische voordracht. “We hebben altijd zoveel lol gehad!” ‘Fijn dat je er weer bent!’ “Als ik nu terugdenk aan wat ik allemaal deed, dan verbaast het me hoe ik dat toen allemaal voor elkaar heb gekregen”, vertelt Arja. “Ik merk nu natuurlijk ook dat ik ouder word. Ik heb echt moeten leren om nee te zeggen. Maar nog steeds geeft het vrijwilligerswerk me zoveel voldoening, vooral door de dankbaarheid van de mensen. En dat zit hem vaak in zo’n simpel zinnetje “Oh wat fijn dat je er weer bent!” Auteur: Dianne Huijskens Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal