... vrijwilliger Jan coremans

Meer dan een schrijfblok, keurig volgeschreven met allerlei autoritten van A naar B, heeft Jan Coremans niet nodig voor zijn vrijwilligerswerk als coördinator van Molenschot Mobiel. Met een kleine poule vrijwillige chauffeurs (vijf in het dorp en twee in het buitengebied) zorgt hij ervoor dat bewoners van Molenschot, die zelf geen vervoer hebben, naar de plek van bestemming worden gebracht en later weer worden opgehaald. Sinds kort doet Jan ook zelf af en toe een ritje. “Dat is leuk, want dan leer ik de mensen die ik aan de telefoon krijg, ook eens wat beter kennen.”

Door: Dianne Huijskens

Jan is een fitte 70-plusser, met een passie voor alles wat op het land groeit en bloeit. Zijn grote, prachtig onderhouden, parkachtige tuin is het bewijs dat hier iemand met groene vingers en grote kennis van zaken de scepter voert. En dat klopt, want Jan volgde tot zijn 33ste jaar, naast zijn baan als docent, vele opleidingen in de land- en tuinbouwsector. “Ik heb het lager-, middel- en hoger agrarisch onderwijs allemaal doorlopen. Ik heb mijn lerarenakte behaald en ben daarna verder gegaan met aktes in groente- en bloementeelt en in aanleg en onderhoud van tuinen. Ook heb ik een brede agrarische opleiding gevolgd, met onderwijsbevoegdheid tuinbouw, natuurkunde, scheikunde en biologie. Zo heb ik mijn kennis steeds verder uitgebouwd. Ik denk dat er weinig mensen zijn in Nederland met zo’n uitgebreide scholing in dit vakgebied.”

Voor de klas en in de kas
Aanvankelijk startte Jan als praktijkdocent groenteteelt, maar door zijn steeds groter wordende kennis, ging hij later ook theorielessen geven. Het grootste deel van zijn werkzame leven was Jan docent plantenteelt aan het MBO Prinsentuin College (tegenwoordig Curio genaamd) in Breda. Daar voerde hij ook de coördinatie over het schoolbedrijf, waar leerlingen stage liepen en praktijklessen volgden. “Ook in de schoolvakanties ging het telen en oogsten allemaal  gewoon door, want planten hebben geen boodschap aan vrije dagen”, lacht Jan.

‘Vrijwilligerswerk komt naar me toe’
Zijn vrijwilligerswerk beperkte zich in die werkzame jaren tot de plaatselijke EHBO, waar hij 31 jaar lid van was, in de negentiger jaren ook in de rol van penningmeester en voorzitter. Op zijn 64ste ging Jan met pensioen. De eerste twee jaar spendeerde hij aan het renoveren van zijn huis, waar hij met zijn vrouw Nelly al vanaf 1974 woont. “Ik ben eigenlijk nooit echt actief op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk, het komt meestal gewoon naar mij toe.” Zo zochten ze bij de Senioren Vereniging Molenschot iemand die het nieuwe initiatief voor Molenschot Mobiel ging coördineren. ‘Was dat misschien iets voor Jan?’ Inmiddels doet hij dit al zo’n 6 jaar met veel plezier. “Ik vind het fijn om mensen, die het zelf niet meer lukt, te helpen. Dat doet me goed en geeft me voldoening.”

Heel veel bidprentjes
Tijdens de coronaperiode lag deze vorm van vervoer helemaal stil. Maar Jan had inmiddels iets anders op zijn pad gekregen om zich in vast te bijten. Voor de Heemkundekring Molenheide digitaliseerde en archiveerde hij met een groepje andere vrijwilligers maar liefst 22.000 bidprentjes. “Stuk voor stuk mensen die op een of andere manier een binding hadden met de gemeente Gilze en Rijen. Dit kan mensen helpen die een stamboom willen uitpluizen. Het was echt een gigantische klus, Ik was daar afgelopen winter dagelijks wel 6 of 7 uur mee bezig. Maar het einde is in zicht. En dat is maar goed ook, want ik heb er de buik aardig van vol”, knipoogt Jan.

Een dode opa (of toch niet?)
Jans interesse voor voorouder-onderzoek werd gewekt door dat ‘bizarre verhaal’ uit zijn jeugd, waardoor hij altijd heeft geloofd dat zijn opa aan moederszijde was overleden voor zijn geboorte. Ruim 10 jaar geleden kwam Jan erachter dat die goede man nog leefde toen Jan een klein kind was. Hij was, na de dood van Jans oma, alleen hertrouwd met een protestantse vrouw. En dat was zo’n grote schande dat zijn kinderen al het contact met hem verbraken. Jan ging speuren op het internet en in archieven. Zo heeft hij uiteindelijk zelfs de grafzerk van zijn opa teruggevonden in Sliedrecht. Dat speurwerk beviel zo goed, dat Jan nu actief is in de werkgroep genealogie van de Heemkundekring. Daar helpt hij mensen op weg in het uitzoeken van hun stamboom.

Moestuinieren op de basisschool
Ook zet Jan zich in voor de plaatselijke basisschool St. Anna, waar hij elke maandagmiddag met groepjes van vier leerlingen werkt aan verticaal moestuinieren. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan... “Geweldig om met die kinderen te werken en hun een beetje de liefde bij te brengen voor het telen en oogsten. Ik vind het fantastisch om te zien hoe ze elkaar daarbij helpen.” Jan zelf wordt hierbij ‘ondersteund’ door een client van Amarant, wiens droom het was om onderwijsassistent te zijn. “Ach, als ik daar iemand blij mee kan maken, dan pakken we dat toch ook gewoon mee?”

Op koers
En dan is er nog de Koersbal activiteit, waar Jan, bij gebrek aan iemand anders, het scorebord bijhoudt en de financiën doet. “Ik ben gewoon van huis uit een helper. Ik hoef geen bestuursfunctie meer, maar ik doe wel het werk dat erbij hoort.”

Voor iemand die zich afvroeg of hij wel genoeg vrijwilligerswerk deed om in deze rubriek te komen, is het al met al nog een flinke opsomming geworden. We wensen Jan nog jarenlang veel plezier met al zijn mooie bezigheden!

“Iemand helpen, die het zelf niet meer lukt, geeft me voldoening.”

Met dank aan Heidi’s Bloemerij voor het beschikbaar stellen van dit maandelijkse boeket.