... vrijwilliger jeanne de hoon

“Vrijwilligerswerk dat doe je voor jezelf. Het is mooi meegenomen dat een ander er ook iets aan heeft, maar je doet het, samen met anderen, om je eigen leven te verrijken en jezelf verder te ontwikkelen.” De in Rijen geboren en getogen Jeanne de Hoon (77) vertelt in haar gezellige huiskamer over hoe vrijwilligerswerk haar leven zo positief heeft beïnvloed. Het verdriet om het verlies van haar man Jan, die in november 2021 overleed, borrelt af en toe naar de oppervlakte. Twee weken na zijn crematie krijgt Jeanne zelf de diagnose kanker, waarvoor ze de afgelopen maanden chemokuren onderging. Met grote bewondering zit ik tegenover deze sterke, zelfstandige vrouw die zoveel voor de Rijense gemeenschap heeft betekend. En die dat zelf vooral maar heel normaal vindt. 

Door: Dianne Huijskens

Al vanaf haar 16de jaar is Jeanne actief als vrijwilliger. Ze zet zich in voor de jongerenbeweging van de kerk, die in onbewoonbaar verklaarde panden allerlei activiteiten organiseert. “Maar dat is allemaal al zolang geleden, wie interesseert dat nou nog om daarover te lezen?” Al pratende over Jeanne’s vroegere vrijwilligersactiviteiten ontdekken we al snel een rode lijn: Jeanne heeft het talent om te zien wat er niet is, maar waar misschien wel behoefte aan is binnen een gemeenschap. Zo’n gat weet zij te vullen met het organiseren van passende activiteiten. “En nu ik er zo over nadenk waren dat eigenlijk altijd dingen voor mijn eigen leeftijdsgenoten: als tiener ben ik begonnen met jongerenwerk en nu ikzelf op leeftijd ben, zit ik midden in de activiteiten voor senioren”, lacht ze.

Vrouwenpraatgroepen
Eind jaren zestig en zeventig drong de vrouwenemancipatie ook door tot in Brabant en vond in Jeanne een actieve voorvechtster. Er kwamen vrouwencafé’s, VOS-cursussen (Vrouwen Oriënteren zich op de Samenleving), baas in eigen buik acties. Jeanne had haar opleiding in maatschappelijk werk afgerond en organiseerde in haar eigen tijd praatgroepen voor vrouwen. “Ik merkte dat veel vrouwen zich heel onzeker voelden en met een soort minderwaardigheidsgevoel kampten ten opzichte van zichzelf en de maatschappij.” Ze herinnert zich een afsluitende bijeenkomst, waarbij de vrouwen beschuit met muisjes hadden meegenomen om te vieren dat ze zich, dankzij de Praatgroep, als herboren voelden. “Als dank kreeg ik een klein beeldje van een engeltje, dat nog steeds bij mijn bed hangt.”

Organiseertalent
Na een tijdje van samenwonen trouwde Jeanne met beroepsmilitair Jan Theunissen. Ze behield haar eigen achternaam, wat in die tijd vrij revolutionair was. Door Jans werk woonde Jeanne met haar gezin vier jaar in Duitsland. “In het begin had ik vreselijk veel heimwee, maar daarna ben ik me op allerlei dingen gaan storten. In die besloten militaire gemeenschap wilde ik meer openheid en afwisseling brengen. Ik ben, samen met anderen, een maandblad begonnen, heb tentoonstellingen en politieke bijeenkomsten georganiseerd en een filmgroep opgezet. Ik wist nooit dat ik het in me had om dingen te organiseren. Daar ben ik pas achter gekomen in Duitsland. Door al dat vrijwilligerswerk dat ik daar deed, heb ik mezelf echt verder ontwikkeld. Dat geldt ook voor mijn liefhebberij fotografie: dat heb ik in die periode goed geleerd en later heb ik daar mijn beroep van gemaakt.”

Graven in het verleden
Ruim 35 jaar was Jeanne ook zeer actief voor de Heemkring. Ze was mede-auteur van maar liefst 14 historische publicaties, gerelateerd aan Rijen, zette o.a. een fotoarchief op en werkte mee aan de Tijdmachine. “Ik ben helemaal geen mens die in het verleden leeft, maar graven in archieven, dat is zó verslavend en leuk werk!” In 2004 ontving ze hiervoor een Koninklijke onderscheiding.

Aan de slag met senioren
Na haar pensioen, op haar 62ste, trad Jeanne toe tot het bestuur van de huidige Senioren Vereniging, toen nog Bond voor Ouderen, met als taak het opzetten van nieuwe activiteiten. Naast biljarten, bridgen, klaverjassen en een leeskring, waren er destijds niet zo veel activiteiten voor senioren. “Nou, daar heb ik mijn organisatielusten wel kunnen botvieren”, vertelt ze lachend. “Alles wat ik in Duitsland had geleerd, kwam me daar heel goed van pas.” Mede dankzij Jeanne kent de SVR nu een ruim aanbod aan activiteiten en cursussen, door Jeanne destijds allemaal mooi weergegeven in programmaboekjes: van de kunstkring tot de schrijversgroep, van schilderen tot quilten. “Door het cursusaanbod kunnen ouderen zich verder ontwikkelen. Dat is zó belangrijk en geeft mensen zo’n goed gevoel”, vertelt Jeanne vol vuur.

Toen ze na 9 jaar afscheid nam van het SVR-bestuur, grapte iemand dat er drie personen nodig waren om Jeanne te vervangen. “Ik kreeg eens de vraag: ‘hoe komt het toch dat bij jou alles lukt?’ Ik denk omdat ik in staat ben de juiste mensen op de juiste plek in te zetten. Als je mensen in hun kracht weet te zetten, dan gebeuren de mooiste dingen! Ik vind het ook fantastisch om te zien dat alles wat we bij de SVR hebben opgebouwd, nu nog steeds bestaat en succesvol is.”

VoorMekaar: een nieuw ‘gat om te vullen’
Bij de SVR bemerkte Jeanne, samen met Adriaan Brouwers, dat sommige ouderen op een gegeven moment niet meer kwamen. Thuis bleven, omdat de mobiliteit afnam. Weer was daar voor Jeanne ‘een gat om op te vullen’. Vijf jaar geleden startte ze, samen met Adriaan, VoorMekaar!, dagactiviteiten voor minder mobiele mensen met een klein netwerk. Ze worden, indien gewenst, thuis opgehaald en brengen de dag gezamenlijk door in een ruimte van Het Palet en straks weer in De Regent. Er wordt veel gebuurt, gekaart, gepuzzeld, gelezen, gewandeld en samen geluncht. Het bleek een groot succes waar veel animo voor is. Inmiddels zijn er 4 groepen en een vrijwilligerspool van 20 begeleiders. “Dit is zo’n fantastisch leuk werk! Mensen zeggen wel eens: Jeanne, dat jij dit toch allemaal voor een ander doet. Maar dan kom ik weer terug bij waar we begonnen: ik doe dit voor mezelf. Ik zou zelfs geld moeten bijleggen dat ik dit mag doen. Door mijn vrijwilligerswerk heb ik zoveel mensen ontmoet, met zoveel mensen samengewerkt  en samen zoveel mooie dingen kunnen doen. En dat anderen er zo van mee genieten, dat is alleen maar heel mooi meegenomen.”

“Het is een verrijking van je leven om, samen met anderen,
vrijwilligerswerk te doen en elkaar te versterken.”

Met dank aan Heidi’s Bloemerij voor de bijdrage aan het maandelijkse boeket.