een bloemetje voor ... vrijwilliger lya de wee

Als 15-jarig meisje deed Lya de Wee al de secretariaatswerkzaamheden voor haar turnvereniging in Breda. Ruim een halve eeuw later is ze nog steeds actief als secretariaatsvrijwilliger. Nee, niet langer meer op turngebied, maar bij het Lokaal Steunpunt Mantelzorg, waar Lya sinds haar pensionering met veel toewijding het secretariaat en andere werkzaamheden voor haar rekening neemt. Het bracht haar, na een fantastische fulltime baan bij de Politie, een waardevolle invulling van die ‘plotselinge zeeën aan vrije tijd’.

Door: Dianne Huijskens

Lya is net terug van haar eerste competitiedag tennis sinds lange tijd, als ik aanschuif aan haar eettafel voor dit interview. “Ik heb gelukkig nog snel kunnen douchen, want ik leek wel een verzopen kat na al die regen”, lacht ze. Van dat beeld is niets meer over, want als altijd ziet Lya er picobello verzorgd uit.

En dan begint ze te vertellen. Over vroeger, toen ze eigenlijk verder wilde studeren, misschien wel arts wilde worden, maar haar ouders het veel verstandiger vonden als ze ging werken. “En ik was zo braaf daarnaar te luisteren…” Over hoe ze in haar baan bij het belastingkantoor haar man Jan ontmoette, met wie ze twee dochters kreeg. Over de turnlessen die ze jarenlang in Dongen gaf. Over hoe ze ervoor koos om thuis te zijn, toen de meisjes jong waren, maar wel altijd actief was op hun school. “Al vanaf de peuterspeelzaal hielp ik mee in de groep. En op de basisschool was ik er altijd bij als ze ouders zochten om het kamp te begeleiden, om te knutselen of noem maar op.”

Op haar 39ste ging Lya aan de slag bij de Politie, waar ze tot haar vervroegde pensionering in 2011 met heel veel plezier bleef werken als management assistant van de districtschef. Ze maakte 40 uur (“en vaak meer”) in vier dagen. De vrijdag was heilig, dan werd er getennist! “Ik plande het rooster van mijn baas zo in, dat hij op vrijdag niet op kantoor was en me zo weinig mogelijk miste”, lacht ze. Ze straalt nog steeds als ze praat over haar leuke werkzaamheden, de verantwoordelijkheid en de fijne collega’s.

Inzetten voor de maatschappij
Maar toen dat na haar pensionering allemaal wegviel, was daar een grote leegte. “Ik vond die overgang, van fulltime werken naar helemaal niks meer, echt verschrikkelijk. We hebben eerst een lange reis van zes weken naar Nieuw-Zeeland gemaakt, maar daarna vloog de leegte me naar de keel. Gelukkig werd ik niet lang daarna benaderd door het Lokaal Steunpunt Mantelzorg met de vraag of ik het secretariaat wilde gaan doen. En daar heb ik me toen helemaal op gestort. Na al die jaren fulltime te hebben mogen werken, voelde ik het ook bijna als een soort ‘plicht’ om iets terug te doen voor de maatschappij. Er zijn zoveel dingen die draaien uitsluitend op de inzet van vrijwilligers. Van sportverenigingen tot koren, van hulpinstanties tot noem het maar op. Wil je je omgeving draaiende houden dan heb je gewoon vrijwilligers nodig. En daar wilde ik graag aan bijdragen. Mijn vrijwilligerswerk is hartstikke leuk, maar het heeft ook mijn horizon verbreed en me veel nieuwe contacten gebracht in ons dorp.”

Lokaal Steunpunt Mantelzorg
Lya behandelt in haar functie als secretaris de binnenkomende post, ze maakt de Nieuwsbrief, organiseert voorlichtingsmiddagen en uitstapjes, sluit aan bij de bijeenkomsten van het Centraal Overleg Vrijwilligers en is medeorganisator van de Dag van de Mantelzorger. “In de afgelopen 10 jaar is het aantal bij ons aangesloten mantelzorgers gestegen van 195 naar 375. Er zijn weken bij dat ik dagelijks 3 uur bezig ben, maar er zijn ook rustigere periodes, zeker nu met corona.” Verder is Lya ook nog voorzitter van Zomeractiviteiten, een club die in de zomermaanden laagdrempelige en goedkope uitstapjes/excursies organiseert voor 55-plussers.

Ervaringsdeskundige
Daarnaast is Lya ook zelf mantelzorger van haar hoogbejaarde moeder, die nog zelfstandig woont in Breda. “Ik ervaar nu zelf hoeveel energie het kost om elke dag klaar te moeten staan. Mijn moeder heeft de laatste maanden steeds meer zorg nodig. Ik zeg altijd tegen mantelzorgers dat ze goed voor zichzelf moeten zorgen, want anders houd je het niet vol. Maar ik merk nu dat dat soms gewoon niet gaat. Dan is de situatie dermate uit de hand gelopen, dat je wel móet inspringen. Daarom is het heel belangrijk om een vangnet te creëren in je omgeving. Kijk wie er nog meer kan helpen. Al is het maar met iets heel kleins, het kan jou als mantelzorger weer iets ontlasten. We zijn voor mijn moeder nu bezig om ook via de WLZ (wet langdurige zorg) extra zorg te regelen. Dat geeft naast de WMO (wet maatschappelijke ondersteuning) ook wel mogelijkheden voor meer ondersteuning. Als mensen daar meer over willen weten: op donderdagavond 17 februari organiseren we een thema-avond hierover in de Schakel in Gilze. Meer info staat op onze website.”

Geven, maar zoveel meer terugkrijgen
Op de vraag wat het vrijwilligerswerk Lya brengt, vertelt ze over de grote voldoening die het haar schenkt, de dankbaarheid van mensen en vriendschappelijkheid die ze ervoor terugkrijgt. “Je geeft wat, maar je krijgt zoveel meer terug. Dát gevoel, dat gun ik iedereen. Dat is zo fijn. Dus, word vrijwilliger! Zoek, bijvoorbeeld via VIPvoorelkaar, iets dat goed bij je past en ga aan de slag! Het zal je leven verrijken.”