vipvoorelkaar
bloemetje voor ...
... vrijwilliger felix dekkers
Met een grote zwaai opent Felix Dekkers (69) de deur van zijn antikraak pand op het AZC terrein in Gilze. Hij reikt me de hand en maakt me meteen attent op een prachtig vogelgeluid: de zanglijster! “Ik ben dol op vogels! Als zo’n dier piept, weet ik meestal welk soort het is!” Vanuit zijn woonkamer, waar de muren bedekt zijn met vele kunst- en kookboeken en prachtige foto’s van eigen hand, heeft hij een weids uitzicht over zijn tuin. Geen keurig aangeharkte perkjes, maar een plek waar planten welig tieren.
Door: Dianne Huijskens
Natuur en fotografie zijn al van jongs af aan Felix’ grote passies. Van fotografie maakte hij zijn beroep, nadat hij afknapte op de HBO-landbouwstudie om boswachter te worden. Na een aantal jaren als schoolfotograaf gewerkt te hebben, startte hij een fotowinkel in zijn geboortestad Eindhoven. Een goed lopende zaak, waar hij al snel een fotostudio bij opende. “Ik ben in mijn leven wel 1.200 keer getrouwd”, lacht Felix, doelende op de vele trouwreportages die hij maakte.
Leven op zijn kop
Hij was een succesvol ondernemer, met eigen personeel en een goede omzet. Dat veranderde totaal toen ‘Tante Digitaal’ langs kwam, zoals Felix het tijdperk van de digitalisering noemt. Fotowinkels werden overbodig en ook de studio was niet meer te handhaven. In drie jaar tijd raakte Felix zijn bedrijf en de bijbehorende woonruimte kwijt. Na enkele omzwervingen en een jaar illegaal wonen in de bejaardenflat van zijn moeder, kwam Felix in 2010 in Prinsenbosch terecht waar hij, tegen een kleine huurprijs, antikraak woont in een van de voormalige kazernepanden.
Vrijwilligerswerk in vele vormen
Als natuurliefhebber was tiener Felix al lid van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie. Zijn eerste vrijwilligerswerk dateert uit die periode. “Jarenlang heb ik allerlei bestuursfuncties bekleed, kampen georganiseerd en gekookt voor grote groepen.”
Tijdens zijn HBO-studie was hij voorzitter van de doka-club. Toen hij na een zware knieblessure moest stoppen met zijn favoriete sport volleybal, legde Felix zich toe op het scheidsrechterschap. “Ik heb op hoog niveau gefloten, compleet met een 2de scheidsrechter en grensrechters. Uiteindelijk was dat niet meer te combineren met de openingstijden van mijn winkel en ben ik daarmee gestopt.”
"het is voor mij nul moeite om mensen een handje te helpen"
‘Ik ruik mijn land’
Toen hij eenmaal gewend was aan het leven op het AZC-terrein bezocht Felix daar een open dag en gaf zich op als vrijwilliger. ‘Ik ben toen begonnen met het lesgeven in basaal Nederlands. Ik start met groepen van ongeveer 15 mensen en aan het einde is daar de helft nog ongeveer van over; door verhuizing of om andere redenen. Het niveauverschil in zo’n groep is enorm: van universitair geschoolde mensen tot bijna analfabeten. Dat is best lastig. Zo kwam ik op het idee om ook kooklessen te gaan doen met mijn taalklas. Dan oefen je de Nederlandse taal in een heel andere setting en dat vonden mensen echt leuk! Elke week kookten we samen een gerecht uit iemands land, inclusief mijn hutspot. Op een dag werd er op de deur geklopt en kwam iemand met stralende ogen binnen en zei: ‘ik ruik mijn land!’ Hoe mooi is dat!”
Glimlach
Felix zet zich ook in als taxichauffeur, bijvoorbeeld om AZC kinderen per busje naar zwemles in Rijen te brengen of vluchtelingenvrouwen naar Naald & Draad bijeenkomsten in Breda te rijden. Daarnaast geeft hij zo nu en dan fietsles en was hij medeoprichter en trainer-coach van het AZC volleybalteam. “Zo ontmoet ik veel verschillende mensen en heb ik telkens weer bijzondere gesprekken. Deze mensen wonen aan de overkant van mijn huis. Zij hebben alles wat hen lief is gedwongen achter moeten laten: huis en haard, hun land, hun familie, hun cultuur. Dan is het voor mij toch nul moeite om hen een handje te helpen of hen een glimlach op het gezicht te bezorgen.”
Vechten voor de natuur
Naast zijn vrijwilligerswerk op het AZC is Felix al jarenlang actief in het bestuur bij Natuur- en Landschapsvereniging Gilze-Rijen. Hij is ook lid van de groene brigade die maandelijks de natuur intrekt om wilgen te knotten, poelen op te schonen en andere natuurwerkzaamheden te verrichten. Hij is al jarenlang wandelmaatje van een inmiddels hoogbejaarde natuurliefhebber.
In 2015 verzette hij zich, met anderen, succesvol tegen de plannen van een natuurpodium in een uniek stukje natuur op de plek van de oude steenfabriek in Rijen-Noord. “Ik ben een enorme liefhebber van kunst en cultuur, maar niet op die plek!”
Nieuwe stap
In mei moet Felix zijn unieke woonstek in Gilze verlaten. Zijn huis wordt gerenoveerd tot kantoorpand. Felix verhuist naar het Gelderse Eefde, waar hij vlakbij zijn zoon en diens gezin komt te wonen. Maar nóg dichterbij zijn nieuwe woonstek is daar ook een AZC. Felix heeft ze alvast gemaild om zijn vrijwilligersdiensten aan te bieden…
“Ik doe graag iets voor mensen die huis en haard hebben moeten verlaten”